Tijdens het optreden maakte Sandra haar reputatie helemaal waar. Ze liet zich door niets van de wijs brengen. Helemaal cool!

Sandra over zichzelf (verschenen in het Oegstgeester suffertje):

“……Ik ben opgegroeid met muziek. Mijn moeder (Ankie) speelt piano en mijn vader (Eric-Jan) de gitaar, basgitaar, drum en nog meer. Niets zo heerlijk als om ’s avonds in slaap te vallen op de tonen van een mooi melodietje uit de huiskamer beneden.

Ik ben zelf begonnen met gitaar spelen toen ik zeven was. Ik was een tijdje mee bezig, maar ben toen de draad weer kwijt geraakt. Het lezen van boeken is ook heel leuk… Ik ben weer begonnen met muziek maken op een ukulele toen ik twaalf was. Mijn zus speelde drums en ik wilde graag meedoen. Ik vond de ukelele heel leuk en wilde nog meer kunnen, dus ben ik bij opa Cor op de mandoline gaan spelen. Dat ging zo goed dat ik ook de gitaar weer uit de kast heb gehaald. Omdat mijn vader ook een basgitaar heeft besloot ik die óók te proberen. Mijn zus speelde namelijk ook (maar een beetje..) en ik dacht: “Dat kan ik beter”. Van alle instrumenten trekt niets me zo aan als de basgitaar. Bovendien zijn er al genoeg gitaristen in ons gezin maar nog geen bassist, dus toen ook de reünie van Amusanto ter sprake kwam besloot ik “Dat wordt ik!” Tsja, gitaar is ook maar zo gewoontjes. Het basgitaar spelen heb ik vooral van mijn vader geleerd, hij is heel goed, maar zelf probeer ook nog wel wat loopjes uit….”

Sandra is de nieuwe bassiste van Amusanto. Een instrument naar Sandra’s stijl: cool en smooth en geen haast! Zonder Sandra zou heel Amusanto de weg kwijt raken en op hol slaan. She’s all about the bass, no treble!